Αναγνώριση των πτυχίων από κολέγια
Οι απόφοιτοι θα έχουν δικαίωμα συμμετοχής σε διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ
Tης Φωτεινης Kαλλιρη
Tης Φωτεινης Kαλλιρη
Ξεκαθαρίζει το τοπίο για τα ελληνικά κολέγια, μετά την έγκριση από το ΣτΕ Προεδρικού Διατάγματος με το οποίο αναγνωρίζονται υποχρεωτικά οι τίτλοι σπουδών που χορηγούν, κατόπιν συνεργασίας τους με πανεπιστήμια του εξωτερικού.
Την υποχρέωση της αναγνώρισης των πτυχίων σε ό,τι αφορά τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων ελληνικών κολεγίων έχει επιβάλει η Ε.Ε. με δύο ευρωπαϊκές οδηγίες. Με το νέο πλαίσιο δεν αναγνωρίζονται οι βεβαιώσεις σπουδών που χορηγούν τα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών στην Ελλάδα, αλλά τα πτυχία καθ' όλα αναγνωρισμένων πανεπιστημιακών ιδρυμάτων κρατών-μελών της Ε.Ε. Τα πτυχία αυτά χορηγούνται από τα ιδρύματα μέσω συνεργασίας τους με ελληνικά Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών που λειτουργούν είτε ως παραρτήματα αυτών των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων είτε με το σύστημα της δικαιόχρησης (franchising).
Την υποχρέωση της αναγνώρισης των πτυχίων σε ό,τι αφορά τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων ελληνικών κολεγίων έχει επιβάλει η Ε.Ε. με δύο ευρωπαϊκές οδηγίες. Με το νέο πλαίσιο δεν αναγνωρίζονται οι βεβαιώσεις σπουδών που χορηγούν τα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών στην Ελλάδα, αλλά τα πτυχία καθ' όλα αναγνωρισμένων πανεπιστημιακών ιδρυμάτων κρατών-μελών της Ε.Ε. Τα πτυχία αυτά χορηγούνται από τα ιδρύματα μέσω συνεργασίας τους με ελληνικά Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών που λειτουργούν είτε ως παραρτήματα αυτών των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων είτε με το σύστημα της δικαιόχρησης (franchising).
Ετσι, οι απόφοιτοι των κολεγίων θα έχουν δικαίωμα συμμετοχής σε διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ για την πρόσληψη στο Δημόσιο και εγγραφής σε επαγγελματικούς συλλόγους και σωματεία. Το μόνο δικαίωμα που δεν θα έχουν είναι το να κάνουν μεταπτυχιακές σπουδές και διδακτορικά σε ελληνικά ΑΕΙ, ενώ στους διαγωνισμούς μπορούν να συμμετέχουν και όσοι Ευρωπαίοι πολίτες πετυχαίνουν την αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων που απορρέουν από τα πτυχία τους. Και τούτο, γιατί όπως αναφέρει Προεδρικό Διάταγμα του 2005 (44/2005), όποιος εξασφαλίζει αναγνώριση από το αρμόδιο συμβούλιο επαγγελματικών δικαιωμάτων του υπουργείου Παιδείας μπορεί αυτομάτως να καλύψει θέσεις τεχνολογικής ή πανεπιστημιακής εκπαίδευσης στον δημόσιο τομέα της Ελλάδας.
Το υπουργείο Παιδείας προσαρμόζει την ελληνική νομοθεσία στις οδηγίες 2005/36/ΕΚ και 2006/100/ΕΚ με καθυστέρηση τριών ετών, ενώ η χώρα μας έχει ήδη καταδικαστεί δύο φορές, τον περασμένο Ιούνιο και Ιούλιο, από το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.
Επισήμανση
Στη γνωμοδότηση του ΣτΕ επισημαίνεται ότι οι διατάξεις του Διατάγματος πρέπει να έχουν τριετή αναδρομική ισχύ, ώστε να υπαχθούν στο νέο καθεστώς οι αιτήσεις των ενδιαφερομένων που επιθυμούν να αναγνωρίσουν τα επαγγελματικά προσόντα που απέκτησαν σε άλλο κράτος-μέλος της Ε.Ε., εκτός της Ελλάδος.
Επί της ουσίας, οι νέες ρυθμίσεις αφορούν όλους τους Ευρωπαίους που θέλουν να μεταφέρουν τα επαγγελματικά δικαιώματά τους από μια χώρα σε άλλη και ειδικά στη χώρα μας. Το Διάταγμα εκτείνεται σε 218 σελίδες (63 άρθρα και οκτώ παραρτήματα).
Αναλυτικά, καταργείται το αρμόδιο για τα επαγγελματικά δικαιώματα Συμβούλιο Αναγνώρισης Επαγγελματικών Ισοτιμιών Τίτλων Εξωτερικού και αντικαθίσταται από το Συμβούλιο Αναγνώρισης Επαγγελματικών Προσόντων (ΣΑΕΠ), το οποίο θα έχει πλέον την όλη ευθύνη, μέχρι όμως τον Ιανουάριο του 2013, όχι μόνο για τα επαγγελματικά δικαιώματα που αντιστοιχούν σε πανεπιστημιακά πτυχία, αλλά και εκείνα που αντιστοιχούν σε άλλου είδους επαγγελματικές εκπαιδεύσεις. Μετά τον Ιανουάριο του 2013, την ευθύνη αναγνώρισης αποκτούν τα επιμελητήρια, οι επαγγελματικές ενώσεις και οι επιστημονικές ενώσεις της χώρας, που λειτουργούν αποκλειστικά υπό τη μορφή Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου (Τεχνικό Επαγγελματικό Επιμελητήριο Ελλάδος, Οικονομικό Επιμελητήριο Ελλάδος, Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών και οι κατά τόπους ιατρικοί σύλλογοι κ.λπ.). Στις περιπτώσεις που δεν υπάρχουν αντίστοιχες επαγγελματικές οργανώσεις, οι αρμοδιότητες αναγνώρισης παραμένουν στο ΣΑΕΠ.
Αντίθετα, οι σύμβουλοι Επικρατείας έκριναν παράνομη τη διάταξη του Διατάγματος (άρθρο 52) που χορηγούσε τη δυνατότητα στον υπουργό Παιδείας να καθορίζει τον βαθμό γνώσης της ελληνικής γλώσσας όσων θέλουν να αναγνωρίσουν τα επαγγελματικά προσόντα τους και να εργαστούν στην Ελλάδα. Αρμόδια για να καθορίζουν το ζήτημα είναι πλέον τα επιμελητήρια, οι σύλλογοι κ.λπ.
Από το 1989 έως και σήμερα
Επί μία 20ετία η ελληνική πολιτεία δεν ενσωμάτωσε τις δύο ευρωπαϊκές Οδηγίες που επιβάλλουν την αναγνώριση επαγγελματικών προσόντων σε όλους τους αποφοίτους ευρωπαϊκών ΑΕΙ. Κι αυτό διότι η ενσωμάτωση συνδέεται με την αναγνώριση των κολεγίων στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα να προκαλεί αντιδράσεις από τα ελληνικά ΑΕΙ, αλλά και τους επιστημονικούς συλλόγους.
Από το 1989 έως και σήμερα
Επί μία 20ετία η ελληνική πολιτεία δεν ενσωμάτωσε τις δύο ευρωπαϊκές Οδηγίες που επιβάλλουν την αναγνώριση επαγγελματικών προσόντων σε όλους τους αποφοίτους ευρωπαϊκών ΑΕΙ. Κι αυτό διότι η ενσωμάτωση συνδέεται με την αναγνώριση των κολεγίων στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα να προκαλεί αντιδράσεις από τα ελληνικά ΑΕΙ, αλλά και τους επιστημονικούς συλλόγους.
Τα κολέγια άρχισαν να μπαίνουν δειλά στο τοπίο της ελληνικής μεταλυκειακής εκπαίδευσης όταν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με την Οδηγία 48 του 1989 υπέδειξε ότι οι χώρες - μέλη της πρέπει να αναγνωρίζουν επαγγελματικά δικαιώματα στους αποφοίτους των κολεγίων - παραρτημάτων ευρωπαϊκών ΑΕΙ, στο πλαίσιο της ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς. Το 2001, δηλαδή 12 χρόνια μετά, το ελληνικό υπουργείο Παιδείας προχώρησε στην έκδοση Π. Δ. με το οποίο ενσωματωνόταν η Οδηγία 89/48. Κατά του Π. Δ. στράφηκαν στα ευρωπαϊκά δικαστήρια ιδιοκτήτες κολεγίων, υποστηρίζοντας ότι δεν ενσωματώθηκε ορθά η Οδηγία διότι το ελληνικό υπ. Παιδείας έβαζε προσκόμματα στην αναγνώριση επαγγελματικών δικαιωμάτων στους πτυχιούχους κολεγίων. Οι ιδιοκτήτες δικαιώθηκαν και στις αρχές Δεκεμβρίου 2008 ήλθε η τελευταία καταδίκη της χώρας μας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Ομως, ήδη από το 2005 η Ε. Ε. εξέδωσε νέα Οδηγία, η οποία έκανε σαφές ότι οι σπουδές στα κολέγια - παραρτήματα ευρωπαϊκών ΑΕΙ πρέπει να αναγνωριστούν. Παρ’ ότι η προθεσμία ενσωμάτωσης της Οδηγίας στο Εθνικό Δίκαιο έληξε τον Οκτώβριο του 2007, το υπ. Παιδείας μόλις προ μηνών προχώρησε στην κατάρτιση Π. Δ. το οποίο έστειλε προς επεξεργασία στο ΣτΕ.
Τα σημεία-κλειδιά για το μέλλον
Του Αποστολου Λακασα
Τα σημεία-κλειδιά για το μέλλον
Του Αποστολου Λακασα
Η ευρωπαϊκή οδηγία 2005/36 βασίζεται στο κατοχυρωμένο από τη Συνθήκη της Ε.Ε. δικαίωμα των Ευρωπαίων πολιτών να απολαμβάνουν τα ίδια δικαιώματα στη χώρα τους αλλά και στις υπόλοιπες της Ε.Ε. Η οδηγία καθιερώνει κανόνες που διευκολύνουν την αμοιβαία αναγνώριση των επαγγελματικών προσόντων μεταξύ των κρατών-μελών, ώστε οι Ευρωπαίοι πολίτες να μπορούν να εργασθούν σε όποιο κράτος της Ε.Ε. επιθυμούν. Σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος που ενέκρινε το ΣτΕ αποτελεί πιστή (κατά το μείζον) μεταφορά όσων αναφέρει η οδηγία 36/05. Βέβαια, στελέχη του υπουργείου Παιδείας που μίλησαν στην «Κ» ανέφεραν ότι οι παρατηρήσεις του ΣτΕ ενσωματώνονται στο Π.Δ. Ετσι, αντλώντας πληροφορίες από την αρμόδια Διεύθυνση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, παρουσιάζουμε βασικά στοιχεία που πρέπει να γνωρίζουν οι ενδιαφερόμενοι για την οδηγία 36/05:
Η οδηγία απευθύνεται αποκλειστικά σε επαγγελματίες με πλήρη προσόντα για την άσκηση ενός επαγγέλματος σε ένα κράτος-μέλος, οι οποίοι επιθυμούν να ασκήσουν το ίδιο επάγγελμα σε κάποιο άλλο κράτος-μέλος.
Η οδηγία δεν εφαρμόζεται στους κλάδους που καλύπτονται από ειδικές οδηγίες, όπως εκείνοι των ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας, των ασφαλιστικών διαμεσολαβητών, αρκετών επαγγελμάτων του τομέα ναυτιλίας και του τομέα των μεταφορών.
Η οδηγία ισχύει για τους υπηκόους 30 χωρών: των 27 κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης καθώς επίσης της Ισλανδίας, της Νορβηγίας και του Λιχτενστάιν.
Κάποιος εμπίπτει στην οδηγία εάν έχει αποκτήσει επαγγελματικά προσόντα από την αρμόδια αρχή ενός κράτους-μέλους και εάν έχει πραγματοποιήσει την επαγγελματική του εκπαίδευση συνολικά ή πρωτίστως σε κάποιο κράτος-μέλος. Δηλαδή, εάν κάποιος έχει κάνει τρία χρόνια επαγγελματικής εκπαίδευσης π.χ. στη Δανία και δύο στο Μαρόκο, εμπίπτει στην οδηγία. Δεν συμβαίνει το ίδιο στην αντίστροφη περίπτωση.
Η οδηγία δεν επιβάλλει ο ενδιαφερόμενος να έχει λάβει την εκπαίδευσή του στο κράτος-μέλος στο οποίο ζητεί επαγγελματικά δικαιώματα. Ετσι μπορεί να έχει λάβει την εκπαίδευσή του εξ αποστάσεως ή σε ίδρυμα που λειτουργεί με βάση συμφωνία δικαιόχρησης. Το θέμα αφορά, για παράδειγμα, τη συμφωνία ανάμεσα σε ένα βρετανικό ΑΕΙ που συνάπτει συμφωνία με ένα ελληνικό ιδιωτικό κολέγιο, το οποίο λειτουργεί ως παράρτημα του βρετανικού ΑΕΙ. Το πτυχίο που λαμβάνουν όσοι αποφοιτούν από το ελληνικό παράρτημα απονέμεται από το βρετανικό ΑΕΙ.
Βέβαια, για να ισχύσει η οδηγία σε δίπλωμα που δίνεται από κάποιο ευρωπαϊκό ΑΕΙ με συμφωνία δικαιόχρησης, πρέπει η εκπαίδευση που προσφέρεται στο κολέγιο-παράρτημα να είναι επικυρωμένη από το ΑΕΙ που χορηγεί το πτυχίο.
Το πτυχίο αυτό πρέπει να είναι το ίδιο με εκείνο που χορηγείται όταν η εκπαίδευση λαμβάνεται εξ ολοκλήρου στο κράτος-μέλος όπου εδρεύει το «μητρικό» ΑΕΙ (π.χ. Βρετανία). Ταυτόχρονα, το πτυχίο πρέπει να παρέχει τα ίδια δικαιώματα πρόσβασης στο επάγγελμα στο κράτος-μέλος όπου εδρεύει το «μητρικό» ΑΕΙ.
Η οδηγία ισχύει μόνο εάν το κατοχυρωμένο επάγγελμα που θέλει να ασκεί κάποιος στο κράτος υποδοχής είναι το ίδιο με το επάγγελμα για το οποίο διαθέτει πλήρη προσόντα στο κράτος καταγωγής του. Για παράδειγμα, η οδηγία δεν ισχύει εάν κάποιος που διαθέτει πλήρη προσόντα για το επάγγελμα του μεσίτη στην Ισπανία επιθυμεί να ασκήσει στη Γαλλία το επάγγελμα του δικηγόρου.
Εάν ούτε η εκπαίδευση ούτε το επάγγελμα κάποιου δεν είναι νομοθετικά κατοχυρωμένα στο κράτος-μέλος όπου απέκτησε τα επαγγελματικά του προσόντα (π.χ. Βρετανία), το κράτος υποδοχής (π.χ. Ελλάδα) μπορεί να απαιτήσει ο αιτών να έχει επαγγελματική εμπειρία τουλάχιστον δύο ετών.
Πηγή: www.kathimerini.gr
Αποστολή άρθρου
